مقایسه رضایت زناشویی زوجین هر دو شاغل با زوجین تک شاغل با توجه به ‏ سلامت عمومی آنان

امروزه به دلیل تغییر شرایط اجتماعی و اقتصادی، شاهد افزایش روند اشتغال زنان می­باشیم. اشتغال زنان متأهل کیفیت روابط زوجین با یکدیگر، نحوه تربیت فرزندان و سایر جنبه­های زندگی آنان را تحت تأثیر قرار می­دهد. بر این اساس به مقایسه رضایت زناشویی زوجین هر دو شاغل با زوجین تک شاغل با توجه به میزان سلامت عمومی آنان پرداخته شد. روش پژوهش، مقایسه­ای از نوع پس رویدادی است که بر روی دو گروه، ۴۰ زوج هر دو شاغل و ۴۰ زوج تک شاغل (دارای زنان خانه دار)، که به صورت خوشه­ای تصادفی از بین زوج­های ساکن شهر دامغان انتخاب شده بودند، اجرا شد. تمامی زوج­های انتخاب شده، حداقل ۲ سال از زندگی مشترک­شان می­گذشت و دارای فرزند بودند. برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه سلامت عمومی (۲۸GHQ-) استفاده شد. داده­ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس دو راهه و آزمون تحلیل کوواریانس یک راهه (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سلامت عمومی به عنوان متغیر همراه اثر معناداری بر رضایت زناشویی داشت (۰۰۱/۰>P). در زوجین هر دو شاغل میزان رضایت زناشویی زنان بیش­تر از همسران­شان بود به­علاوه زنان شاغل نسبت به زنان خانه­دار از رضایت زناشویی بیش­تری برخوردار بودند. در زوجین تک شاغل بین میزان رضایت زناشویی مردان و همسرانشان تفاوتی یافت نشد. رضایت زناشویی مردان دارای همسر خانه دار بیش­تر از مردان دارای همسر شاغل بود. به طور کلی می­توان گفت که عوامل متعددی در میزان رضایت زناشویی دخیل می­باشد و اشتغال زنان یکی از این موارد می­باشد که رعایت برخی شرایط از سوی طرفین، می­تواند رضایت زناشویی را افزایش دهد.